Welk antwoord geef je als je gevraagd wordt naar wat voor een kerk je gaat? Wat mij opvalt in de antwoorden die ik van mensen hoor is dat ze het hebben over de vorm van onze diensten (ergens tussen traditioneel en eigentijds), over een bepaalde ruimte en vrijheid die mensen ervaren (de non-essentials), of ze komen met theologische begrippen aan zetten zoals Wesleyaans. Ik zelf heb deze omschrijvingen ook veelvuldig gebruikt. Al enkele jaren denk ik over deze omschrijvingen na en ben tot de conclusie gekomen dat deze omschrijvingen alleen mensen met een kerkelijke achtergrond iets zeggen. Voor iemand die geen kennis van het christelijk geloof heeft en nauwelijks het verschil weet tussen Rooms Katholiek en Protestant zeggen onze mooie omschrijvingen niet veel. Die mensen willen weten waar we voor staan en waar we voor gaan. Wat betekent het geloof voor ons handelen en wandelen? Wat vinden we belangrijk?
De Kerk van de Nazarener is een heiligingskerk en heeft heiliging altijd verbonden met een bepaalde levenswijze. Zo heeft de kerk zich altijd gekenmerkt als een kerk die omziet naar de armen en zwakken in de samenleving en als een kerk die niet met alle trends in de samenleving meegaat. Vaak werd dit laatste ingevuld door specifieke leefregels voor de individuele christen (niet roken en drinken, niet naar de bioscoop of danszaal gaan etc.). Sommige van deze regels zijn door de tijd heen afgezwakt of geschrapt, andere worden minder strikt nageleefd. De individuele vrijheid is ook onder Nazareners sterk toegenomen. Wat je ook mag vinden van die vroegere leefregels, het gaf de kerk wel een bepaald gezicht in de samenleving, voor zowel christenen en niet-christenen.
Wat is anno 2023 het gezicht is van de KvdN in Nederland? Hoe staan wij bekend onder de mensen? Welke waarden leven we na? Wat vinden we belangrijk in onze gemeenschappen? Wat is het getuigenis van de levenswandel van onze leden? Maar ook, waarop zijn we aanspreekbaar? We kunnen kritiek hebben op bepaalde regels van het verleden, maar wat zijn onze leefregels nu? Of is het individualisme zo sterk in onze gemeentes dat iedereen dat zelf wel bepaalt?
Dit zijn de vragen waarover ik in onze kerk het gesprek wil gaan voeren. Ik noem het een gekaderd gesprek omdat er vanuit onze traditie en het internationale kerkverband een kader wordt aangereikt. Dit kader is een omschrijving van The Christian Life in The Covenant of Christian Conduct in ons Handboek dat in de afgelopen jaren door een wereldwijde commissie is herschreven, en op de Algemene Vergadering van juni van dit jaar aangenomen. Dit kader wordt aangereikt als sturend voor ons gesprek zonder dat het wordt opgelegd.
antonie holleman 