Vermaning en zelfcorrectie van de vergadering

Woensdag 14 juni 23:00. Wat een dag is dit geweest. Ik begon wederom met een vroege ontbijtbespreking. Omdat de vergadering pas om 10:00 begon hadden we als Eurasia regio besloten om een uur eerder bij elkaar te komen voor ontmoeting en gebed. Enkelen van ons deelden kort hun ervaringen tot nu toe, en daarna vierden we met elkaar het avondmaal. Tot slot baden we in kleine groepjes van vier tot vijf personen voor elkaar. Ik bad met drie mensen uit India, twee predikanten en een district superintendent.

De vergadering begon met een korte overdenking van J.K. Warrick, een van de gepensioneerde algemene kerkleiders. En net als gisteren sloeg ook hij de spijker op z’n kop. Hij sprak heel persoonlijk vanuit zijn hart en daagde ons uit om ons helemaal aan God te geven. Daarna behandelden we met een goed tempo door allerlei resoluties over wijzigingen van regels voor de plaatselijke gemeente en het district. Het ging over kleine aanpassingen en enkele die wat ingrijpender waren. Bij sommige was er veel discussie, en andere werden op aanbeveling van de commissie zonder discussie aangenomen. Bijvoorbeeld, een resolutie wilde het sabbatical voor de voorgangers van eens per zeven jaar vervangen naar eens in de vijf jaar (LA 420). Na veel over en weer en verschillende pogingen de resolutie te amenderen en zelfs te verwijzen werd die uiteindelijk aangenomen. Een kleine wijziging was dat een ledenvergadering 2 weken van te voren aangekondigd moet worden in plaats van twee zondagen voor de vergadering. Deze regel stamde nog uit de tijd dat de mededelingen in een gemeente op zondag gedaan werden.

Wat ons Nederlanders opviel is dat wij in vergelijking met andere culturen niet zo met de juiste formulering van de regels bezig zijn. Bij sommige voorstellen keken wij elkaar aan en zeiden dan: “Maar zo doen we het al in Nederland.” Of als bepaalde handleidingen over hoe een districtssuperintendent met een bepaalde situatie moet omgaan heel nauwkeurig werden omschreven dan realiseerden wij ons dat wij in Nederland ons meer door de omstandigheden laten leiden dan de regels precies zo uitvoeren. Een regel moet passen en wij veroorloven ons een bepaalde vrijheid om in de geest van de regel te handelen. We leren zo veel over onze eigen cultuur.

Ook hielden we steeds tussendoor een stemronde voor de twee algemene kerkleiders. De koploper van gisteren, Scott Daniels, bleef de meeste stemmen krijgen maar zijn vorderingen vlakten af. De nummers 2 en 3 van gisteren vielen terug en er kwam een andere naam omhoog, Scott Rainey. Met nog ongeveer 100 stemmen nodig voor tweederde meerderheid zakte het aantal stemmen van Daniels, en bij stemronde 21 had Rainey meer stemmen. Maar vanaf stemronde 24 gingen zijn stemmen ook weer zakken. Een derde kandidaat diende zich niet aan. We zaten vast. De voorzitters wisselen elkaar steeds af en toen in de middag een andere voorzitter het over nam sprak hij de vergadering vermanend toe. Hij vertelde de afgevaardigden dat ze niet van alles op social media moeten plaatsen, dat ze biddend een keuze moeten maken en niet moeten afgaan op wat er door anderen gezegd wordt. Hij sloot zijn woorden af met een gebed van collectieve schuldbelijdenis.

Wat was hier gaande? Tijdens één van de onderbrekingen ging ik even bij mijn Amerikaanse vrienden te rade en hoorde ik dat er een lastercampagne gaande was tegen Scott Daniels en Deirdre Brower. Er circuleerde onder de Amerikaanse afgevaardigden een email met valse beschuldigingen naar deze twee mensen. Toen ik dit hoorde had ik even helemaal geen zin meer in de vergadering. Hier werd een polarisatie in de kerk gevoed als ook een wantrouwen naar anderen dat ik gisteren ook geproefd had bij de bespreking van onze geloofsartikelen. Na de onderbreking werd dit door twee van de Amerikaanse afgevaardigden openlijk gezegd. De nieuwe voorzitter, die het na de onderbreking van de vorige had overgenomen, sprak eveneens de vergadering vermanend toe en bad dat deze kwaadsprekerij zou stoppen. Het werd heel stil in de zaal.

Wat er nu gebeurde was waar ik en vele anderen met mij bang voor waren geweest. Er was al van alles van te voren geschreven en gezegd door twee kanten binnen de kerk in Amerika die op vele punten lijnrecht tegenover elkaar staan. De polarisatie die we kennen van de Amerikaanse samenleving was ook de Amerikaanse kerk binnengekomen en wij ervaarden de vernietigende uitwerking ervan. In de tussentijd gingen de stemmingen door, en tot mijn vreugde lieten de uitslagen het corrigerend vermogen van de vergadering zien. De stemmen van Scott Daniels gingen weer omhoog en bij stemronde 31 zat hij iets boven zijn aantal uit stemronde 17. Het voelde alsof de vergadering hem recht deed en rehabiliteerde. Maar gekozen is hij nog niet. Dat gaan we morgen zien.

Ook in het laatste deel van de middag toen dit alles ontvouwde kreeg één van de algemene kerkleiders het woord, en hij sprak over het verloop van de stemmingen over de geloofsbelijdenis. Namens de raad van algemene superintendenten erkende hij dat zij dit niet goed hebben begeleid waardoor er onnodig veel verwarring was. Een eerlijke erkenning van hun tekortkomingen maar ook een duidelijk statement tegen bepaalde beschuldigingen die gisteren geuit waren in de discussie.

Na deze speech bracht iemand een motie in om resolutie JUD801 over geloofsartikel 10 te herzien.  Met de aanvullende informatie en na alles nog eens rustig overdacht te hebben was hij tot een andere conclusie gekomen en stelde voor om de vergadering in de gelegenheid te stellen een eerder genomen besluit te herzien. Dit vereist tweederde meerderheid, en na een discussie heen en weer waarin de toegestane 20 minuten gebruikt werden was er helaas geen tweederde meerderheid. Ik had het heel mooi gevonden als de vergadering had ingestemd om deze resolutie opnieuw te bespreken en in stemming te nemen.

We waren aan het einde van de vergadering gekomen. Het was intussen 18:45 en er was een voorstel om in de avond nog een uur extra te vergaderen van 20:00 tot 21:00 omdat er nog veel werk te doen is en er nog steeds geen general superintendent gekozen is. Tot mijn verbazing was er voor dit voorstel geen meerderheid. Dit was het einde van deze dag. Morgen om 8 uur gaan we verder. We besloten als Nederlanders met elkaar wat te eten, onze groep is gekrompen tot vijf mensen. We konden heerlijk op een buitenterras zitten, even niet in de kou van de airco, en bespraken deze dag.

Samenvattend zagen we vandaag goed en geestelijk leiderschap van onze kerkleiders, die het aandurfden om de dingen die fout zijn te benoemen, en ook bereid zijn hun eigen fouten te erkennen. Ook was het mooi te zien dat mensen in de vergadering de moed hebben om wat verborgen is en zondig is in de openbaarheid te brengen. En we zagen het corrigerend vermogen van de vergadering. Voor mij had die correctie nog wat verder mogen gaan, maar het was mooi te zien hoe de Geest toch grip kreeg op een ontwikkeling die echt de verkeerde kant op ging. Zoals wij Nederlanders onderling het verloop van deze dag bespraken, zo zullen velen dat ook gedaan hebben in hun groep. Ik hoop dat we allemaal Gods aangezicht zullen zoeken en onszelf zullen onderzoeken zodat we morgen een goede laatste dag hebben. Met dit geloof sluit ik af, bid voor de vergadering.

Het verloop van de stemrondes, alsook de besluiten van de vergadering zijn in te zien op https://tinyurl.com/27hvuehm. De tekst van de in gediende resoluties (niet de geamendeerde versies) is in de zien op: https://gadocs.nazarene.org/index.php/s/Resolutions-EN