Opluchting en blijdschap

Donderdag 15 juni 24:00. Het zit er op. We hebben vandaag twee nieuwe algemene kerkleiders gekozen en alle resoluties behandeld. Toen we vanochtend begonnen had ik dit niet verwacht, maar het is gelukt. We begonnen de dag met opnieuw een overdenking van een gepensioneerde algemene kerkleider, Jesse Middendorf. En wederom sloeg ook hij de spijker op z’n kop. Hij sprak over Colossenzen 1:15-20 en herinnerde ons eraan dat de hoop van de kerk niet van ons afhankelijk is maar van Christus. Als je vier dagen in de weer bent om regels voor de kerk te bespreken dan moet je hier steeds weer aan herinnerd worden om je eigen werk niet te overschatten.

De voorzitter herinnerde ons eraan dat we 66 resoluties behandeld hebben en dat we er vandaag nog 58 te gaan hadden. En dat er ook nog twee algemene kerkleiders gekozen moeten worden. Met andere woorden, disciplineer jezelf en ga niet voor alles naar de microfoon. We begonnen met de uitslag van de laatste stemming die we gisteren gedaan hadden, Scott Daniels had toen 600 stemmen en was er bijna. En na de eerste stemming van vandaag, de 33^e in totaal was daar het verlossende woord, hij had met 638 stemmen een tweederde meerderheid bereikt. Er ging een opluchting door de zaal; applaus en gejuich. Nadat hij met de vergadering iets deelde over zijn familiegeschiedenis en zichzelf en de stemming accepteerde gingen we direct door naar stemronde 34. Het was toen weer even heel spannend hoe het verder zou gaan. De drie andere koplopers van gisteren, Deirdre Brower, Christian Sarmiento en Scott Rainey gingen ook nu weer aan kop. Het werd een strijd tussen de eerste twee, tot Deirdre Brower op een gegeven moment haar naam terug trok. Zij ervaarde geen vrede in haar hart over deze mogelijke taak. Na die mededeling schoot Sarmiento omhoog en bereikte in stemronde 40 de vereiste tweederde meerderheid. Opnieuw opluchting en blijdschap onder de afgevaardigden.

Ik denk dat we met deze twee een goede keuze gemaakt hebben. Scott Daniels is predikant in Amerika, een getalenteerde schrijver en docent. Hij is iemand die bruggen bouwt. Christian Sarmiento komt uit Colombia en was de afgelopen jaren regional director van Midden Amerika. Samen zijn zij een goede aanvulling op de huidige raad.

Daarna gingen volop aan de slag met de resoluties. Er waren nog een aantal lastige ethische thema’s. Er was een voorstel voor een formulering van onze positie over gender identiteit (CA 713), een andere resolutie, CA 705, wilde een aantal aanscherpingen aanbrengen in onze uitspraken over huwelijk en seksualiteit. Er lag ook een resolutie over het disciplineren van voorgangers (JUD811) en een resolutie over geloofsartikel 16 over het laatste oordeel (JUD16a). Thema’s die in deze tijd heel gevoelig liggen en in menig kerkgenootschap voor flink wat vuurwerk kunnen zorgen. Met de hulp van de vergaderregels zoals 20 minuten per resolutie, 2 minuten spreektijd, iedereen mag maar een keer spreken, ging het gelukkig goed. De verschillen van mening waren overduidelijk, maar de scherpe kanten in het debat die ik gisteren proefde waren afwezig. Iedereen wilde met de beperkte tijd een zo goed mogelijk inhoudelijk debat voeren, zonder dat het vervelend werd. De sfeer was anders dan gisteren.

Wat wel duidelijk werd is dat dit model van vergaderen over zulke complexe en gevoelige thema’s in een dergelijke internationale setting uitermate lastig is. De leiders erkenden dat zij bepaalde zaken niet goed hadden aangevlogen en namen op verschillende momenten het woord voor verdere tekst en uitleg. Anders dan in de eerste twee dagen namen zij nu meer leiderschap. Als Nederlanders onder elkaar zaten we al direct na te denken over hoe je zo iets ook anders kan doen. De afgevaardigden moeten meer meegenomen worden, er moet meer uitleg zijn. Voor bijna 60% van de afgevaardigden was dit de eerste General Assembly.

Wat me ook bezig houdt zijn de verschillen. Ik probeer de andere kant te begrijpen, waarom zijn ze zo fel tegen bepaalde formuleringen? Wat is hun angst? We delen dezelfde nadruk op heiliging en toch staan we in bepaalde formuleringen tegenover elkaar? Ik proef wantrouwen maar kan niet goed begrijpen waar het vandaan komt. Mijn Amerikaanse vrienden zeggen dat de kerk in Amerika de laatste jaren flink gepolariseerd is over heel wat thema’s. Dit was te merken. Veel Zuid-Amerikanen gingen hierin mee. Even opmerkelijk als de verschillen was dat het gesprek niet escaleerde en venijnig werd. Als vergadering hebben we gisteren wel wat geleerd. Ook hebben de algemene superintendenten leiderschap getoond.

Zowel in de ochtend als in de middag werd ons behalve een lunchbreak geen echt pauze gegund om geen tijd te verliezen. Soms werd de vergadering opgehouden door lastige discussies met amendementen, dan weer konden we de resoluties snel aannemen door het werk van de commissies te vertrouwen. Om vijf voor vijf hadden we alle resoluties behandeld, vijf minuten voor het einde. Opnieuw opluchting  en blijdschap dat het ons toch gelukt was

Het enige wat nog restte was de inzegening van de twee nieuwe algemene kerkleiders. Als Nederlanders gingen we even een hapje eten om om 18:30 weer terug te zijn voor een eenvoudige dienst waarin de twee nieuwe kerkleiders in hun ambt werden gewijd. Het was sober maar zeer krachtig (zie de foto boven mijn bericht). Daarna was het feest. Feest om de goede afloop en een receptie om de nieuwe algemene kerkleiders te feliciteren. Het was ook de gelegenheid om afscheid van elkaar te nemen. Morgen vertrekken de afgevaardigden op verschillende tijdstippen naar huis.

Ik zal nog een bijdrage schrijven als afsluiting. Ik laat het allemaal even bezinken en na een paar dagen schrijf ik mijn afsluitend stuk. Het verloop van de stemrondes, alsook de besluiten van de vergadering betreffende de resoluties zijn in te zien op https://tinyurl.com/27hvuehm.