Afsluitende brief

19 oktober 2019,

Aan alle Nazareners in Nederland,

In de afgelopen jaren hebben we in onze landelijke kerk een gesprek gevoerd over hoe we willen omgaan met anders geaarde mensen in onze gemeenschappen,  waarbij de aandacht zich meestal richtte op de homoseksuelen. Onderdeel van deze weg was een serie artikelen die in september 2016 is gestart. Met het laatste artikel van vorige maand hebben we dit proces formeel afgesloten.

Waar zijn we uitgekomen? We hebben geen nieuw of alternatief standpunt geformuleerd. Het standpunt van onze kerk is te vinden in het internationale Handboek. We hebben omschreven hoe we als Nederlandse kerk met dit standpunt willen omgaan. We hebben ruimte gecreëerd voor gemeentes om in bepaalde situaties het standpunt tussen haakjes te plaatsen in antwoord op het Christelijk getuigenis van de betrokken mensen, en om als kerk de extra mijl van liefde te gaan. We bieden plaatselijke gemeentes deze ruimte aan, maar leggen niets op. Voor de concretisering hiervan verwijs ik naar het laatste artikel 18.

Waarom zijn we tot deze stap gekomen? De artikelen hebben laten zien dat betreffende het spreken van de Bijbel over homoseksualiteit en verwante gender vraagstukken er verschil van interpretatie bestaat onder Christenen met een zelfde Bijbelgetrouwe opvatting. Wat de één als bewuste zonde ziet zal de ander betwisten of er lang niet zo zeker van zijn. In plaats van elkaar te bevechten en af te troeven in de uitleg van de Bijbel willen we dit meningsverschil onder ons accepteren als een gegeven. We willen deze thematiek niet een breekpunt laten zijn in ons streven om als kerk van Jezus Christus één te zijn. Aan de eenheid van de gemeente is ons meer gelegen dan aan het behalen van ons gelijk. Natuurlijk passen we deze houding niet toe op thema’s waar de Bijbel wel heel duidelijk over is. Dit is geen vrijbrief voor morele nalatigheid. Het is echter ook niet de meest makkelijke weg.

Ook hebben we deze stap genomen om een impasse te doorbreken. We hebben een stap gezet waarvan we menen dat die ons als kerk helpt om het gesprek op gezonde wijze voort te zetten zonder het risico te lopen mensen te veroordelen, of mensen die zoeken naar Christus af te wijzen. Het is ons uiteindelijk om ons getuigenis en onze missie in de Nederlandse samenleving te doen. In deze context en in deze tijd willen wij kerk zijn en mensen bereiken met het evangelie van Christus.

Deze handelwijze is uitvoerig besproken met de predikanten en leiders in onze landelijke kerk en wordt door een zeer grote meerderheid gesteund. Ook naar de mensen voor wie deze weg niet ver genoeg gaat en voor wie het één of twee stappen te ver is willen we blijven luisteren, en we hopen dat ze met ons verder willen optrekken. We blijven een kerk die op weg is en altijd nieuwe dingen kan leren door het onderlinge gesprek en het samen bidden en onderzoeken van de Bijbel.

Nu we onze handelwijze verwoord hebben en bezig zijn de Nederlandse tekst te vertalen in het Engels, zijn we beter in staat het gesprek met de internationale kerk en andere districten te voeren. We hopen zowel iets bij te kunnen dragen als ook van anderen te leren. Ook met de hoogste gezagsdragers in onze internationale kerk zijn wij in gesprek over deze handelwijze.

Tot slot een woord van dank. Ik heb in dit proces Gods zegen ervaren. Het is niet altijd makkelijk geweest, en dat is het nog steeds niet. Maar ondanks verschillen zijn we als predikanten dichter tot elkaar gekomen; er is meer wederzijds respect en we kunnen beter luisteren naar elkaar. Ik hoop dat dit verder opgemerkt zal worden in de plaatselijke gemeentes. Ik bid dat God ons zal blijven zegenen en ons allemaal zal blijven veranderen naar het beeld van Jezus Christus.

ds. Antonie Holleman