Een ontdekkingsreis in twaalf dagen
Lukas 24:1-52
Het laatste hoofdstuk sluit het evangelie af en bouwt eveneens de brug naar Handelingen, het tweede deel van het verhaal dat Lukas wil doorgeven. Uit het gebeuren blijkt dat de het lege graf op zich onvoldoende bewijs is en dat de discipelen Jezus zelfs moeten zien en nadere uitleg nodig hebben vanuit de Mozes, de profeten en de Psalmen om tot inzicht te komen.
24:1-12. De vrouwen die naar het graf gaan en van de engelen horen dat Jezus is opgewekt vertellen het de anderen maar die doen het af als kletspraat. Petrus gaat nog wel kijken en is vol verwondering, maar het blijft onduidelijk of hij het verhaal van de vrouwen gelooft.
24:13-35. De twee volgelingen die teleurgesteld terug naar huis gaan geven de gemoedstoestand van de discipelen weer. Ze vertellen eerlijk wat ze gehoopt hadden (24:21). Vervolgens gaat Jezus dan met hen door Mozes en de profeten heen om uit te leggen dat het allemaal zo moest gebeuren. Kruis en leeg graf vragen om interpretatie en die komt vanuit het Oude Testament, maar die is alleen maar begrijpelijk na de opstanding van Jezus. Jezus is de sleutel tot het juiste verstaan van de Bijbel.
24:36-49. Ook in de ontmoeting van Jezus met alle discipelen ligt de nadruk op de onderwijs van Jezus (24:45). Tevens maakt Jezus duidelijk dat hij geen geest is of een imaginaire verschijning. De grote belofte die Simeon reeds in het begin had uitgesproken dat Jezus een licht voor alle volken zou zijn (2:32) en de woorden van Johannes dat Jezus met de heilige Geest zou dopen (3:16) zijn nog steeds niet echt vervuld. Jezus zegt zijn discipelen dat dit gaat gebeuren en als lezer worden we aangespoord om vervolgens het tweede deel van Lukas te pakken.
24:50-52. De hemelvaart van Jezus wordt kort beschreven. Nu is Jezus in zijn volle glorie ingegaan (24:26). Nu zit de mensenzoon aan de rechterhand van de Almachtige (22:69). Nu staat er dan ook voor het eerst dat de discipelen hem hulde brachten (24:52 aanbidding, een woord dat alleen voor God is bestemd).
antonie holleman 
Dit laatste hoofdstuk is de climax: Jezus staat op uit de dood en verschijnt aan meerdere discipelen en anderen. Wat me bijblijft na het lezen van hoofdstuk 24: het ongeloof is bij de discipelen is zeer hardnekkig, maar Jezus zegent hen vóór Zijn ten hemelopneming en zegt tot hen dat zij moeten wachten op “kracht uit den hoge” (24:49).
Lucas gebruikt ook nu concrete termen (namen van vrouwen bij het graf en van Simon, plaatsduiding van Emmaüs, concrete uitspraken van Jezus na Zijn opstanding over bijvoorbeeld Zijn handen en voeten en over gebakken vis eten, welke uitspraken dus bij de Emmaüsgangers geverifieerd konden worden).
Maar het belangrijkste is wellicht dat Lucas in de verzen 44 – 47 vermeldt dat Jezus de ogen van de discipelen opende door te zeggen dat alle dingen die zijn gebeurd een vervulling van de Wet en de profeten inhouden! God heeft in de concrete tijd en ruimte van de mensheid daadwerkelijk ingegrepen zoals Hij had aangekondigd.
Voor mij betekenen de laatste zinnen uit Lucas 24 dat ik mag beseffen dat ik als christen sta en leef in een verleden, heden en toekomst die God in Zijn hand heeft. En dat ik evenals de discipelen door Jezus wordt gezegend met Kracht uit de hemel om in woord en daad te getuigen van de bekering tot vergeving van zonden voor ieder mens, te beginnen bij Midwoud (24:47) 🙂
LikeLike