Een medepredikant en ik deelden elkaars observaties over hoe predikanten het werken in de gemeente ervaren. Onze inventarisatie bestond uit drie sleutelwoorden: teleurstelling, pijn en verlangen. Teleurstelling over de mate van geestelijke groei in de gemeentes en bereidheid om te veranderen. Pijn over conflicten in de gemeentes en over de eigen beperkingen om de gemeentes te leiden. Verlangen om meer naar buiten gericht te zijn en minder het “kerkelijke spel” te hoeven spelen.
Toen ontstond het idee om 10 dagen te bidden en vasten voor vernieuwing van onze kerkelijke gemeenschappen. Bidden voor onszelf, voor jou en voor mij. Voor elke dag heb ik een gebedsbrief geschreven waarvoor ik een aantal essentiële hoofdstukken uit het Nieuwe Testament heb uitgekozen zodat ons bidden een reageren vanuit het Woord van God is. De gebedsthema’s zijn bewust niet heel concreet gemaakt of zijn als vragen verwoord. De bedoeling is dat jij de woorden uit de Bijbel concreet maakt in jouw gebed.
DAG 6 – Bidden om vrij te zijn voor God (Galaten)
Paulus zet in Galaten alles op scherp door een serie kritische vragen te stellen (o.a. in 3:1-5). Vernieuwing van leven wordt niet bepaald door wat wij doen maar wat wij van God verwachten. De revolutionaire boodschap van het evangelie is dat “wij rechtvaardig verklaard worden door het geloof in Hem [Christus] en niet door het naleven van de wet” (2:16). Vandaag een aantal kritische vragen aan de hand van Galaten om ons scherp te houden en aan te zetten te bidden dat ook wij het evangelie niet verdraaien.
In Galaten 4:8-11 spreekt Paulus zijn verbazing uit hoe de Christenen zich toch weer aan allerlei goden en machten onderwerpen waarvan zij door het evangelie vrij van waren geworden. Wat laat de kerk zich in onze tijd opleggen (vanuit de cultuur, of van binnenuit) waardoor zij haar vrijheid om God te dienen opnieuw dreigt te verliezen? Of anders geformuleerd, waar worden middelen zo belangrijk dat ze het doel worden? Welke bijzaken zijn hoofdzaken geworden in de kerk?
Omdat geloof alles bepalend is in de gemeente en niet wat we doen of gedaan hebben zijn wij door het geloof allen één. “U allen die door de doop één met Christus bent geworden, hebt u met Christus omkleed. Er zijn geen Joden of Grieken meer, slaven of vrijen, mannen of vrouwen” (3:26-27). Dit is een revolutionair begrip van gelijkheid in Christus waardoor alle verschillen die scheiding maken in de maatschappij wegvallen in de gemeente. De gemeente is vrij van alle maatschappelijke scheidslijnen. Waar is de kerk van nu (nog) niet vrij van de sociale, economische. culture en maatschappelijke “machten” die het leven in de samenleving sturen?
Paulus is zich ook bewust van het gevaar de vrijheid te misbruiken voor eigen belangen (5:13-26). De Geest maakt ons juist vrij van eigen belang om elkaar in liefde te dienen. De vrucht van de Geest is juist op de ander gericht en niet onszelf. “Draag elkaars lasten, zo brengt u de wet van Christus tot vervulling” (6:2). “Laten we dus, in de tijd die ons nog rest, voor iedereen het goede doen, vooral voor onze geloofsgenoten” (6:10). Onze cultuur heeft het veel over vrijheid, maar dit is veelal een vrijheid die op zichzelf gericht is. De christelijke vrijheid is zo heel anders. Waar ontdekken we dat het wereldse concept van vrijheid de kerk is binnengeslopen?
Denk over deze vragen na, spreek er met elkaar over en bid om inzicht opdat de kerk weer werkelijk vrij is om te leven voor God.
antonie holleman 